گویند در آن مجلسى که علامه حلّى علماى اهل سنت را محکوم کرد و شاه خدابنده [حاکم مغول که نام اصلى‌اش الجایتو بود و قبل از تشیع به مذهب حنفى درآمده بود] به مذهب شیعه تشرّف پیدا کرد، ملاحسن کاشی همراه علامه بود. او مردی ظریف و لطیفه گو بوده به پادشاه گفت: من دو رکعت نماز مطابق مذهب فقهاى اربعه‌ی اهل سنت مى‌خوانم و دو رکعت دیگر هم مطابق مذهب جعفری مى‌خوانم. شما ببینید کدام بهتر و خداپسندانه است؟
پس ملاحسن از شراب وضو ساخت و پوست [دباغى شده] سگ پوشیده و سرگین (فضله) سگ را سجده‌گاه کرد. آنگاه تکبیر گفت و به عوض سوره گفت: «دو برگ سبز» که معنی و ترجمه [آیه‌ى] «مدهامتان» [در سوره الرحمن] است که یک آیه است. پس رکوع و سجده به سرگین (فضله) سگ کرده؛ رکعت دیگر را نیز به این طریق به‌جا آورد. پس تشهد خوانده عوض سلام ضرطه‌اى (باد معده) صادر کرد و گفت این نماز سنیان است.
چون ابوحنیفه و یکى دیگر از فقهاى سنى جایز مى‌دانند که با شراب وضو ساخته شود! و همچنین ابوحنیفه مى‌گوید که پوست سگ به سبب دباغى‌کردن پاک مى‌شود! و جایز می‌داند که به‌جاى حمد و سوره یک آیه قرآن خوانده شود، اگر چه به ترجمه باشد! و جایز دانسته که بر نجاست سگ سجده کنند و جایز دانسته که به عوض سلام بعد از تشهد ضرطه‌ای (باد صداداری که از مقعد بیرون آید) صادر شود!
ملاحسن کاشى از آن پس با کمال خضوع و خشوع به دستور مذهب شیعه با مستحبات وضو ساخت و نماز گذارد.
سلطان گفت: معلوم است که اولى نماز نیست بلکه نماز موافق عقل و شرع و ادب همین نماز دوم است.
منبع: مردان علم در میدان عمل؛ از سید نعمت الله حسینی،ج1 ص468 و قصص العلماء ص359
برگزفته از: مشهد وبلاگ [با اندکى تنظیم و جابجایى]
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
