اولین آقازاده فتنه گر

89/10/28:: 6:22 عصر مرصـاد دیدگاه

در تاریخ اسلام مصادیق قابل توجهی وجود دارد از بزرگانی که به واسطه فرزند ناخلف، از مسیر حق خارج شدند و اجر مجاهدت‌های خویش را ضایع کردند...
زبیر بن عوام یکی از این افراد است. زبیر، یکی از بزرگترین مجاهدان صدر اسلام، باجناق و نزدیکترین یاوران رسول‌الله(ص) بود به طوری که سیف الاسلام لقب گرفت.
علاوه بر مجاهدت‌های درخشان در جنگ‌های صدر اسلام، زبیر جزو ارادتمندان اهل بیت نیز محسوب می شد به طوری که در جریان سقیفه، در حمایت از علی (علیه السلام) در منزل حضرت فاطمه(س) متحصن شد و حتی شمشیر کشید تا از حق علی در جانشینی پیامبر دفاع کند.
ارادت زبیر ابن عوام به اهل بیت به حدی بود که حضرت علی علیه السلام درباره ایشان گفته‌اند: زبیر از ما اهل بیت بود تا اینکه فرزند شومش عبدالله بزرگ شد.
عبدالله ابن زبیر همان کسی است که در زمان خلافت حضرت علی علیه السلام، خاله‌اش عایشه و پدرش را به جنگ علیه علی علیه السلام تحریک کرد و اولین جنگ داخلی علنی در میان مسلمین را به راه انداخت.
روایت است که در ابتدای جنگ جمل، حضرت علی علیه السلام با اسب به نزد زبیر رفت و با بیان خاطره‌ای از پیامبر به خاطر زبیر آورد که پیامبر به او فرمود روزی تو با علی جنگ خواهی کرد در حالی که ستمکار و ناحق خواهی بود.
زبیر با بخاطر آوردن آن ماجرا، تکانی خورد و شمشیر خود را زمین انداخت و عزم بازگشت کرد اما پسرش عبدالله با اصرار او را از این کار بازداشت و تشویق کرد در جنگ بماند و به روی علی علیه السلام شمشیر بکشد.
جنگ جمل یکی از عبرت آموز‌ترین فتنه‌های صدر اسلام است. جنگی که یک طرف آن، همسر پیامبر، باجناق پیامبر، صحابی‌ها و مجاهدان بزرگ بودند و طرف دیگر علی علیه السلام خلیفه وقت.
عبدالله ابن زبیر را می‌توان پیشکسوت آقازاده‌ها دانست. کسی که برای رسیدن به قدرت، فتنه‌ای بزرگ به راه انداخت و برای فریب مردم، دائم از مجاهدت‌های پدر و مقام خاله‌اش نزد پیامبر مایه می گذاشت و افتخارات پدر و خاله‌اش را دلیل برحق بودن خود می‌دانست.
تاریخ، چه خوب معلمی است.

منبع: جهان نیوز (به نقل از الف)

کلمات کلیدی: شیعه، سنی، امام علی، خلافت، معاویه، سقیفه، بنی امیه، فتنه، عبدالله بن زبیر، آقازاده