اينجا فقط مشاعره مى‌كنيم. قوانين: 1. سعى كنيد زير شعرها اگر نظر غير شعرى مى‌نويسيد داخل كروشه باشه و بعد از خوندن مخاطب حذفشون كنيد. 2. اگر خاطرتون بود، اسم شاعر رو داخل پرانتز پايان شعر بنويسين 3. شعرهاى مبتذل، غير اخلاقى و اينا كلاً ممنوع 4. توصيه‌هاى ايمنى را جدى بگيريد. 5. كسانى كه شعر حفظ نيستن، موقتاً ميتونن از اينجا http://ganjoor.net شعر كش برن

پيام‌هاي اتاق

*جهادي
89/12/11

+ دلم از صومعه بگرفت و خرقه سالوس *كجاست ديرمغان؟!شراب ناب كجاست؟!

محمد شكوهي 98/5/12

تا به کنون پرده‌نشين بود يار/ هيچ در آن پرده نمي‌داد بار/ خود به طلب ديدم و راهي نبود/ راه طلب داشتم از پرده دار

راز درون پرده ز رندان مست پرس /كاين حال نيست زاهد عالي مقام را

آنچه مرا طاقت و اندازه بود/ وصل باندازه‌ي آن ديده‌ام

ماه كنعاني من، مسند ِمصرآن ِ توشد / وقت آن است كه بدرود كني زندان را

از دل من شاخ اميدي برست/ جان من از داغ جدايي برست

ترسم كه صرفه نبرد روز بازخواست / نان حلال شيخ ز آب حرام ما

او شکر افشان ودلم شکر گوي/ کانچه همي خواستم آمد به چنگ

گفتم اي سلطان خوبان رحم كن بر اين غريب /گفت در دنبال دل ره گم كند مسكين غريب

با تو چه گويم؟ که: چنين و چنان/ کش نه چنين و نه چنان ديده‌ام

مينمايد عكس مي در رنگ روي مهوشت / همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرين غريب

بس غريب افتاده است آن مور خط گرد رخت/ گر چه نبود در نگارستان خط مشکين غريب

باز پرسيد زگيسوي شكن در شكنش/كاين دل غم زده سرگشته گرفتار كجاست

تاچه کشم من؟ که بدين دست تنگ/ ساغر مي خواهم و آواز چنگ

گداي كوي تواز هشت خلد مستغني است / اسيرعشق تواز هر دوعالم آزاد است

توش و تنم رفت، مفرماي صبر/ مرد به تن صبر کند، يا به توش

شدم ز دست توشيداي كوه ودشت وهنوز/ نمي كني بترحم نطاق سلسله سست

تا که شد از ديده روان نقش او/ خون دل از ديده روان ديده‌ام

مارازخيال توچه پرواي شراب است /خم گو سرخود گير كه خمخانه خراب است

تمام عشق سياه است! پيش از اين گفتند - لباس صاحب کعبه؛ به! چه خوش رنگ است

تا گنج غمت در دل ويرانه مقيم است /همواره مراكوي خرابات مقامست

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود/ وين راز سر به مهر به عالم سمر شود

دل از من برد و روي از من نهان كرد- خدا را با كه اين بازي توان كرد

در مجلس ما عطرمياميز كه ما را /هر لحظه ز گيسوي توخوشبوي مشامست

؟!

در خرابات طريقت ما به هم منزل شويم/ کاين چنين رفته‌ست در عهد ازل تقدير ما

آيد آن روز كه خاك سركويش باشم - ترك سر كرده و آشفته رويش باشم

موضوع چيه؟ که مشاعرهکنيم

[موضوعش تو اين فيد آزاده] ما مريدان روي سوي قبله چون آريم چون/ روي سوي خانه خمار دارد پير ما

آن ترك پريچهره كه دوش ازبر مارفت / آياچه خطاديد كه از راه خطارفت

تكرار آه توست از اين پس سرود من - نابود ميشود گل من بي تو بودمن

نيازمندبلا گو رخ از غبار مشوي/كه كيمياي مراد است خاك كوي نياز

ز هشياران عالم هركه را پرسى غمى دارد/ دلا ديوانه شو ديوانگى هم عالمى دارد

دل بيمارشد از دست رفيقان مددي / تاطبيبش بسرآريم و دوائي بكنيم

مقام امن و مي بي‌غش و رفيق شفيق/ گرت مدام ميسر شود زهي توفيق

دريغ و درد که تا اين زمان ندانستم/ که کيمياي سعادت رفيق بود رفيق

دليل راه شو ي طايرخجسته لقا/ كه ديده آب شد از شوق آن درگاه

هر دم از عمر ميرود نفسي/ چون نگه ميكنم نمانده بسي!

شاهدان گر دلبري زين سان کنند/ زاهدان را رخنه در ايمان کنند

روز هجران و شب فرقت يار آخر شد/ زدم اين فال و گذشت اختر و کار آخر شد

دايم بلطف دايه طبع از ميان جان / مي پرورد بناز ترا دركنار حسن

نه چنان گناه كارم كه به دشمنم سپاري /تو به دست خويش فرماي اگرم كني عذابي

رفت آن كس كه در اين شهر مرامونس جان بو د/ديگر به چه اميددر اين شهر توان بود

ياد بادآنكه زماوقت سفريادنكرد/ بوداعي دل غمديده ما شاد نكرد

درد مارا نيست درمان الغياث / هجر مارا نيست پايان الغياث

گروه مشاعره

مدیر (مرصاد)

مدیر پارسی یار
صفحه خانگی
اوقات شرعی
نسخه قدیم
قوانین سایت