ازدواج و پیوند زناشویى در بین تمام اقوام و ملل دنیا تابع قوانین وشرایط خاصّى است که بر اساس آن زندگى اجتماعى شکل مى‌گیرد. اسلام در موضوع ازدواج قوانین مخصوص به خودش را دارد که مسلمانان با پیروى از آن قوانین نظام زندگى خویش را شکل مى‌دهند. یکى از آن قوانین محدودیّت مردان در داشتن تعداد همسر است که بیش از چهار همسر را جایز نمى‌داند.
ولى متأسّفانه در لابلاى کتب حدیثى و فقهى اهل سنّت روایات و فتواهایى دیده مى‌شود که تعجّب و سؤال را در ذهن خواننده ایجاد مى‌کند.
فخر الدین زیلعى حنفى فتوایى را با استفاده و استناد به آیه اى از قرآن کریم از قاسم بن إبراهیم نقل مى‌کند که بر اساس آن هر مردى مى‌تواند تعداد نهُ همسر در آن واحد داشته باشد.
وى مى‌گوید: خداوند ازدواج با دو زن را با این جمله (مثنى) جایز دانسته است، و درادامه این جمله را ( ثلاث ورباع ) با واو عطف که به معناى جمع است ذکر فرموده است، پس در این صورت مجموع زنانى که براى انسان جایز است نُه زن مى‌شود!
سپس مى‌گوید: نخعى و ابن أبی لیلى نیز چنین فتوایى را صادر کرده‌اند.
از این مهمتر سخن کسانى است که حدّ و مرزى در تعداد همسران نمى‌شناسند، مانند شوکانى به نقل از ظاهریّة، وابن صباغ وعمرانى و قاسمیّه از فرق زیدیّه ونظام الدین أعرج، او در تفسیر آیه: (فانکحوا ما طاب لکم من النساء) مى‌گوید: گروهى از این آیه اینگونه استفاده کرده‌اند که در تعداد همسر هیچ محدودیّتى وجود ندارد زیرا آیه اطلاق دارد و خداوند عدد خاصّى را بیان نفرموده است.
تهمتى بدون دلیل
ابن حزم در سخنى افتراء آمیز شیعه را متّهم مى‌کند که آنان داشتن نُه همسر را در آن واحد جایز مى‌دانند، ولى منبع و مرجع این سخن را ذکر نکرده است.
آشنایان به فقه اهل بیت(ع) مى دانند که چنین نسبت ناروائى نه در کتب فقهى شیعه دیده شده و نه فقیهى چنین فتوایى صادر کرده است، بلکه حرمت بیش از چهار همسر در آن واحد از مسلّمات فقه شیعه است.
در کتاب جواهر الکلام که در موضوع فقه شیعه مفصّل‌ترین کتاب در بین دیگر کتب فقهى است آمده است: حرام بودن بیش از چهار همسر در زمان واحد از مسائل اجماعى شیعه و از ضروریّات دین است.
منبع: سایت محاکمه
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
