بشارت ابوطالب به ولادت حضرت على علیه السلام

89/2/4:: 12:34 عصر مرصـاد دیدگاه

کلمات کلیدی: مولوی، شیعه، اسلام، امام علی، پیامبر، وهابیت، ابوطالب، فاطمه بنت اسد

امام باقر(ع) چشمه فیض معارف الهى

88/9/3:: 5:43 عصر مرصـاد دیدگاه

شهادت امام پنجم حضرت امام محمد باقر(علیه‏السلام) بر همه پیروان و دوست‏داران اهل بیت(ع) تسلیت

امام محمد باقر (ع) در روز جمعه یا دوشنبه یا سه شنبه غره ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری، در مدینه به دنیا آمد و در روز دوشنبه هفتم ذی‌حجه یا ربیع‌الاول و یا ربیع‌الاخر سال 114 هجری، در همان شهر بدرود حیات گفت. بنابراین، آن حضرت 57 سال در این جهان زیست. از این مدت چهار سال با جدش امام حسین(ع) و پس از وی 35 سال با پدرش زندگی کرد و هیجده سال بقیه عمرش را به تنهایی به‌سر برد. بنابر روایتی که در کافی از قول امام صادق(ع) نقل شده است، وی 19 سال و دو ماه بیش از پدرش زیسته است و در همین دوران، امامت شیعیان را عهده‌دار بوده است. امام باقر(ع) در مدت امامت خود چند صباحی از خلافت ولید بن عبدالملک و نیز خلافت سلیمان بن عبدالملک و عمربن‏عبدالعزیز و یزیدبن عبدالملک را درک کرد و سرانجام در روزگار خلافت هشام بن عبدالملک به شهادت رسید.
امام باقر (ع) در قبرستان بقیع و در کنار آرامگاه علی بن حسین، پدرش، و حسن بن علی عموی بزرگوارش، به خاک سپرده شده است.
مادر آن حضرت، فاطمه دختر حسن بن علی بود که با کنیه ام عبد الله و بنابر قول دیگر، ام الحسن خوانده شده است. بنابراین امام باقر (ع) از سلاله پدر و مادری هاشمی علوی و فاطمی به شمار می‌آید. بدین جهت او نخستین کسی است که از نسل امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به دنیا آمده است.
چرا آن حضرت را باقر لقب داده بودند؟
در فصول المهمة آمده است: آن حضرت را بدین لقب می‏خواندند زیرا علوم را می‏شکافت و باز می‏کرد. در صحاح آمده است: «تبقر، یعنی توسع در علم ». و در قاموس گفته شده است: محمد بن علی بن حسین را باقر می‏خواندند چون در علم تبحر داشت. در لسان العرب نیز ذکر شده است: آن حضرت را باقر می‏خواندند چرا که علم را می‏شکافت و به اصل آن پی می‏برد و فروع علم را از آن استنباط می کرد و دامنه علوم را می شکافت و وسعت می داد. ابن حجر در صواعق می نویسد: «او را باقر می‏خواندند و این کلمه از«بقر الارض» اخذ شده است، یعنی آنکه زمین را می‏شکافد و مکنونات آن را آشکار می‏کند. زیرا او نیز گنجینه‏های نهانی معارف و حقایق احکام و حکمتها و لطایف را که جز از دید کوته نظران و ناپاکان پنهان نبود، آشکار می‌کرد.» از این رو درباره وی گفته می‌شد که آن حضرت شکافنده علم و جامع آن و نیز آشکار کننده و بالا برنده علم و دانش است. در تذکرة‌الخواص نیز آمده است: او را باقر لقب داده بودند زیرا در اثر سجده های فراوان، پیشانی‌اش شکاف برداشته بود. برخی هم گویند چون آن حضرت از دانش بسیار برخوردار بود او را باقر می‌خواندند. آنگاه به نقل سخن جوهری در صحاح می‌پردازد.
شیخ صدوق در علل الشرایع به نقل از عمرو بن شمر آورده است: از حابر جعفی پرسیدم چرا به امام پنجم، باقر می‌گفتند؟ گفت: «چون علم را می‌شکافت و اسرار آن را آشکار می‌کرد». در مناقب ابن شهر آشوب نوشته شده است: گفته‌اند برای هیچ یک از فرزندان حسن و حسین (ع) این اندازه از علوم، از قبیل تفسیر و کلام و فتوا و احکام و حلال و حرام فراهم نشد که برای امام باقر (ع). محمد بن مسلم نقل کرده است که از آن حضرت سی‌هزار حدیث پرسش کردم.

دانشنامه امام باقر (علیه‏السلام) را در سایت حوزه مطالعه کنید

کلمات کلیدی: شیعه، پیامبر، اهل بیت، شهادت، مدینه، اما باقر، بقیع

در حال و هواى موسم حج

88/8/23:: 4:48 عصر مرصـاد دیدگاه

طرزى طرشتى شاعرى است اهل طرشت از توابع تهران در قرن یازدهم هجرى. دیوان شعرى دارد که از آن جمله است شعر زیر (با اندکى تصرف) که مى‌گویند پس از بازگشت از سفر حج و با واژگانى طنزآلود آن را سروده است:

شکر الله که ما مکّیدیم
گنه از دامن خود حکّیدیم
مَدَنیدیم پس از مکّیدن
مرقد پاک نبى طوفیدیم

کلمات کلیدی: پیامبر، مدینه، حج، مکه