آنچه این نوشته در دل دارد، نجوای «زهرا» دختر ده ساله شهید روحانی تاسوکى، «حجت‌الاسلام والمسلمین نعمت‌الله پیغان» می‌باشد، که در سومین سالگرد عروج مظلومانه شهدای تاسوکی (اسفند 1387) بر زبان او جاری شده است:
به نام خداوند شهدای زیبا و مظلوم تاسوکی
«به نام خدا، حضرت محمد! سلام بر شما، من یک پدر شهید دارم، پدرم در شامگاه بیست و پنجم اسفندماه هشتاد و چهار به دست اشرار مسلح شهید شد، ما روز بیست و ششم جنازه پدرم را دیدیم. مادر من خیلی غصه می خورد، من خیلی پدرم را دوست دارم. من و خواهر کوچکم و مادرم از شما صبر می‌خواهیم. خداحافظ . زهرا پیغان»
سلام بر کویر تاسوکی، سلام بر غربت تاسوکی، سلام بر مظلومیت تاسوکی، سلام بر قتلگاه تاسوکی، سلام بر کربلای سیستان، سلام بر پدر شهیدم، سلام بر شهدای تاسوکی، سلام بر شهدای این گلزار و سلام بر همه شهدا، همان‌هایی که مظلومانه و بدون هیچ گناهی سر بر سنگ‌های بیابان گذاشته و غریبانه و بی‌کس، از جور ستم نامردان جان سپرده‌اند.
پدر عزیز و مهربانم! خاطره شب پر سر و صدای تاسوکی، همان شبی که معصومه خواهر کوچکم گریه می‌کرد، همان شبی که ماشین در جایی تاریک نگه داشته شد و یکی که اسلحه و بی‌سیم در دستش بود. تو، دایی مسلم و آقای راننده را پیاده کرد و به سمت تاریکی پایین جاده برد، شبی که دایی رضا کنارم بود، اما یکی اومد دایی رضا رو پایین کرد، من منتظر بودم که شما برگردید، اما صدایی ترسناک، همان صدایی که هیچ وقت نشنیده بودم، خیلی مرا ترساند.
ادامه مطلب...
کلمات کلیدی: ترور، بلوچ، زاهدان، سیستان، زابل، تروریست، تاسوکی، شهادت، ادیمی، شهید پیغان
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
